Sommige rechtbanken willen niet de volledige reistijd van de advocaat vergoeden. Dat is niet terecht! VHet Gerechtshof Den Haag is van oordeel dat de declaraties van advocaten ten aanzien van reistijd gemaakt in het kader van de behandeling van strafzaken die zonder oplegging van straf of maatregel zijn geëindigd, integraal voor vergoeding in aanmerking komen tenzij deze onredelijk hoog voorkomen.anuit het uitgangspunt van de vrije advocaatkeuze kan een client een advocaat kiezen die hij zelf wil, ongeacht waar die advocaat vandaan moet komen. Wanneer bij vrijspraak of sepot deze reistijd later niet zou worden vergoed, leidt dat tot een beperking in deze vrije advocaatkeuze (Gerechtshof Den Haag, 26 maart 2013, ECLI:NL:GHDHA:2013:BZ5621).

Gerechtshof:

“De strafzaak tegen de verzoeker is geëindigd met een beslissing die de verzoeker op grond van artikel 591a, eerste en tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering in beginsel recht geeft op vergoeding van de ten behoeve van de strafzaak gemaakte kosten voor rechtsbijstand, indien en voor zover daartoe – alle omstandigheden in aanmerking genomen – gronden van billijkheid aanwezig zijn.

Het hof acht die gronden van billijkheid aanwezig. Voorts is het hof – anders dan de advocaat-generaal – van oordeel dat de declaraties van advocaten ten aanzien van reistijd gemaakt in het kader van de behandeling van strafzaken die zonder oplegging van straf of maatregel zijn geëindigd, integraal voor vergoeding in aanmerking komen tenzij deze onredelijk hoog voorkomen, hetgeen naar het oordeel van het hof in de onderhavige zaak niet het geval is.”