Voorwaarde voor schadevergoeding: alleen bij algehele vrijspraak
Wilt u aanspraak kunnen maken op schadevergoeding na vrijspraak, dan is het van belang dat u vrijspraak krijgt voor alle feiten op de dagvaarding. Geldt de vrijspraak alleen voor een of meerdere feiten, en wordt u voor een ander feit wel veroordeeld, dan hebt u geen recht op schadevergoeding.
De Hoge Raad heeft dit bij arrest van 14 november 1989 (LJN: ZC8272, NJ 1990, 274) al eens bepaald:
“Het vorenoverwogene brengt mee dat in het geval dat een onderzoek ter terechtzitting heeft plaatsgehad de term ‘de zaak’ in art. 591a eerste en tweede lid Sv dan ook de betekenis heeft van ‘al datgene waarop het rechtsgeding betrekking had’. De grenzen daarvan zijn vastgelegd in hetgeen bij inleidende dagvaarding aan de verdachte is ten laste gelegd, zij het dat deze grenzen nadien nader kunnen worden bepaald door wijziging der telastelegging op de voet van de art. 313–314a Sv en/of voeging onderscheidenlijk splitsing op de voet van art. 276 Sv.”
Daarna heeft de Hoge Raad dit nog eens herhaald, en ook in de lagere jurisprudentie is dit tot uitgangspunt genomen.
Uitzondering bij onterechte detentie
Op het hiervoor genoemde vereiste dat de vrijspraak moet gelden voor alle feiten op de dagvaarding, is een kleine uitzondering van toepassing. Wanneer u enige tijd in voorarrest hebt gezeten op verdenking van een strafbaar feit, en u later voor dat feit wordt vrijgesproken, maar wel wordt veroordeeld voor een strafbaar feit, waarvoor op grond van de wet geen voorlopige hechtenis mag worden opgelegd, hebt u toch recht op schadevergoeding ex 89 Sv. voor de tijd dat u ten onrechte in voorarrest hebt doorgebracht.
