Ook schadevergoeding voor reiskosten na aanhouding en verblijf politiebureau

Via artikel 530 e.v. Sv. zou een gewezen verdachte ook aanspraak kunnen maken voor de reiskosten die zij hebben gemaakt na een aanhouding en (achteraf bezien) onterecht verblijf op het politiebureau. Dat volgt uit een uitspraak van de Rechtbank Amsterdam van 23 januari 2018, NBSTRAF 2018/70.

Wettelijke grondslag vergoeding reiskosten

Het gaat om de reiskosten die de gewezen verdachte heeft moeten maken voor de reis met het openbaar vervoer van het politiebureau, waar hij in verzekering was gesteld, naar huis. Deze vergoeding van de reiskosten kan tegenwoordig worden beschouwd als kosten die gemaakt zijn ten behoeve van het onderzoek als bedoeld in artikel 530 Sv.

Rb: schadevergoeding voor reiskosten

Voorheen kon een grondslag voor deze vergoeding worden gevonden in de jurispru

dentie. De rechtbank kende de gevorderde schadevergoeding toe en overwoog het volgende:

“Wat betreft art. 591a Sv is de vergoeding voor reiskosten beperkt tot die welke zijn gemaakt ten behoeve van het onderzoek en de behandeling der zaak.
De memorie van toelichting bij het ontwerp dat heeft geleid tot wet van 28 maart 1963, Stb. 1963, 130 (p. 9) vermeldt dienaangaande: “De nieuwe redactie stelt buiten twijfel dat bijvoorbeeld kosten voor reizen, noodzakelijk in verband met een verhoor, niet ter terechtzitting maar door de rechter-commissaris, eveneens voor vergoeding in aanmerking komen”.
De Rechtbank is van oordeel dat, in de lijn van de bedoeling van de wetgever, de door verzoekster verzochte reiskosten moeten worden gezien als reiskosten in de zin van art. 591a Sv. Het maken van reiskosten stond immers niet ter eigen beoordeling van de verdachte, maar waren het gevolg van feit dat zij ten behoeve van het voorbereidend onderzoek in verzekering werd gesteld. Bovendien gaat het om redelijke kosten, die in redelijkheid zijn gemaakt.
De Rechtbank zal voor het opmaken, indienen en behandelen van het verzoekschrift de standaardvergoeding toekennen.”